Mechanika i zasady Warhammera zdają się często ograniczać postacie tylko do wyuczonych umiejętności i zdolności, nie pozwalając na nic więcej. Trzymając się jej sztywno, doświadczony gracz, który zagrał swoją postacią kilka przygód np w Middenheimie, poznając tam każdy kąt i każdego człowieka, po wyjściu z miasta nie będzie miał o mieście najmniejszego pojęcia, bo nie ma umiejętności "Wiedza- Imperium". Na szczęście większość MG pilnuje bardziej realizmu niż sztywnych zasad. W związku z tym kilka słów o tym, czego nie ma w podręczniku ani dodatkach do Warhammera- zielarstwie. Oczywiście, gracz z odpowiednią umiejętnością, pozna więcej ziół, o bardziej skomikowanym działaniu. Jednak czy elf bez "zielarstwa", wychowany w lesie, ma nie odróżniać szczawiu od babki, mimo, że teoretycznie całe życie ich używał? Pełny wykaz ziół można znaleźć w internecie czy fachowej literaturze, ja jednak zajmę się tymi, które za przyzwoleniem MG każdy gracz powinien znać, rozróżniać i z lepszym czy gorszym skutkiem używać.

(większość tekstów za http://pl.wikipedia.org)

BABKA LANCETOWATA
Równowąskie, lancetowate, u nasady zwężone w rynienkowaty owłosiony ogonek, skupione są w przyziemne rozety, 3-7 nerwowe. Blaszka liściowa przeważnie całobrzega, rzadko z nielicznymi ząbkami.
Jest rośliną znaną od bardzo dawna w lecznictwie. Uważano, że musi ona być silnym środkiem na zranienia skoro nie ginie „nawet na uczęszczanych drogach mimo deptania przez końskie kopyta i rozjeżdżania żelaznymi obręczami wozów”. Przewija się w lecznictwie przez wieki. W starożytności zalecano sok z babki na ukąszenia skorpionów i węży, w średniowieczu na złamania i opuchlizny, a także jako antidotum na miłosne czary. Medycyna ludowa roślinę zalecała w leczeniu chrypki, suchego, przewlekłego kaszlu, nieżytów przewodu pokarmowego oraz dróg moczowych.
Autor: Liście przykładać do otwartej rany, działa antyseptycznie, tamuje krwawienie.

MNISZEK LEKARSKI
Liście lancetowate, powcinane, przy ziemi zebrane w rozetę. Przez środek liścia biegnie główna żyła mleczna. Szypułka kwiatowa pusta ze szczytowym, żółtym koszyczkiem kwiatowym.
Z mniszka powstaje doskonały syrop na wszelkiego rodzaju przeziębienia. Kwiaty zależy zasypać cukrem, zalać wodą i odstawić na jakiś czas, kiedy zgęstnieje odcedzić płyn. W stanie surowym może być szkodliwy, pyłek kwiatu niebezpieczny w kontakcie z oczami.

KRWAWNIK
Łodyga przeważnie wzniesiona, rozgałęziona u góry, na dole drewniejąca.
Liście pojedyncze, podłużne, od całobrzegich do potrójnie pierzastych.
Przykładać bezpośrednio do otwartej rany, tamuje krwawienie.

SZCZAW
Liście odziomkowe na długich ogonkach jajowato-podługowate, górne liście siedzące.
Jadalny; samym szczawiem najeść się trudno, jednak jest to wykonalne. W lasach występuje odmiana zwana potocznie "szczawiem zajęczym", wygląda ona dokładnie jak koniczyna. Jest również jadalna, pomylić z koniczyną nie można, bowiem koniczyna w lasach nie występuje.
Liściem wywabia się plamy z rdzy, pleśni i atramentu, usuwa zabrudzenia z pościeli, wikliny i srebra.

KONICZYNA
Jak wygląda, każdy wie. Występuje na łąkach, dobra jako pokarm dla koni.

MIĘTA
Liście naprzeciwległe, jajowate lub eliptyczne. Rośnie dziko zazwyczaj w pobliżu zbiorników wodnych, w rowach itp., niektóre gatunki i mieszańce są uprawiane.
Napar z mięty leczy zatrucia pokarmowe, liście w stanie surowym wspomagają oddychanie (należy je rozetrzeć).
Mięcie przypisywane są właściwości magiczne. Jej napary odgonić mają złe myśli, a zawiązana na supełki w jedwabiu i włożona do łóżka zapewnić ma wierność małżeńską.

LAWENDA
Krzewinka o wysokości od 50 do 90 cm. Pędy wzniesione, w dolnej części zdrewniałe, górą zielone, pokryte srebrzystymi włoskami.
Liście naprzeciwległe, wąskolancetowate do równowąskich, całobrzegie o podwiniętych brzegach, całe pokryte srebrzystym kutnerem.
Kwiaty zebrane w poprzerywany kwiatostan. Kwiaty zebrane w nibyokółkach, osadzone po 3 - 5 w pachwinach liści. Kolor purpurowoliliowy do fioletowego, u podgatunków i odmian uprawnych także biały i różowy. Kielich o barwie ciemnoszarej do ciemnopurpurowej, 5-działkowy. Kwitnie lipiec-sierpień.
Lawenda ma działanie przeciwskurczowe, uspokojające i antyseptyczne. Jako środek żołądkowy działa wiatropędnie i uspokakająco, jednocześnie poprawiając trawienie.

BIELUŃ
Rośliny z tego rodzaju charakteryzują się dużymi, lejkowatymi kwiatami i owocem w postaci kolczastej torebki.
Cóż tu dużo wyjaśniać: silna, halucynogenna trucizna.

SZALEJ JADOWITY
Liście 2 -3 krotnie pierzastosieczne, odcinki lancetowate, na brzegach ostro piłkowane.
Kwiaty: zebrane w wieloszypułkowe baldachy złożone z 10 - 12 baldaszków. Pokryw brak, pokrywek wiele, zwisłych, szczecinowatych. Kwiaty drobne, białe z wykształconym kielichem w postaci pięciu wyraźnych ząbków. Kwitnie VI - VIII.
Owocem jest kulista rozłupnia, dwubocznie ścisnięta. Każda rozłupka na grzbiecie z 5 podłużnymi żeberkami. Dojrzewają od połowy sierpnia przez wrzesień.
Część podziemna: Ma bulwiaste kłącza podobne do kłącza tataraku z widocznymi na przekroju komorami powietrznymi. Pachnie pietruszką i ma słodkawy smak.
Zawiera cykutoksynę, spożycie już 5g powoduje zgon.